

شرم تان باد ای خداوندان قدرت، بس کنید
بس کنید از این همه ظلم و قساوت بس کنید
ای نگهبانان آزادی- نگهداران صلح
ای جهان را لطف تان تا قعر دوزخ رهنمون،
گر مسلسل های تان یک لحظه ساکت می شوند،
بشنوید این وای مادرهای جان آزرده است،
بشنوید این بانگ فرزندان مادر مرده است
از ستم های شما هر گوشه زاری می کنند.
بس کنید و فکر مادرهای دلواپس کنید
رحم بر این غنچه های نازک نورس کنید.
شعر برگرفته از نظرات آقای سید یوسف آزاد نویسنده وبلاگ خاطرات سالهای اول معلمی من.
http://saleavalemoalememan.blogfa.com
سلام من از این قسمتش خیلی خوشم اومد
"بس کنید و فکر مادرهای دلواپس کنید "