ه یاد او که امام (ره) می‌فرمود: «جانم فدایش»!

مردی که توانست مصداقی ارزشمند از یک «روحانی» در برابر «جسمانی» باشد و مراتب رشد و اعتلای ویژگی های رفتاری خویش را در قامت دین و هیئت عرفان، به سلامت و حقیقت طی کرده، به قله‌های معرفت نایل آید، او کسی نیست جز آیت الله میرزا محمدعلی شاه آبادی، مرد وارسته میدان علم و عمل.امروز ۱۶ آذر سال ۹۲ برابر است با سال روز رحلت بزرگ‌مردی از خطه علم، تقوا و تندیسی از زمره اخلاق و رستگاری.

چنانکه امام خمینی(ره) در این باره می گوید:

«مرحوم آیت‌الله شاه آبادی علاوه بر آنکه یک فقیه و عارف کامل بودند یک مبارز به تمام معنا هم بودند.»

تلاش‌های ایشان برای تحصن علما بر ضد رژیم دیکتاتوری در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) و سخنرانی ها و دیگر تلاش‌های جدی، پرصلابت و بصیرت آمیز ایشان در برابر عمال حکومت جائر پهلوی از برگ های زرین تاریخ زندگی سراسر شور،  شعور، نور و ربانیت این روحانی حقیقی است.